Count Basie Orchestra
In de geschiedenis van de jazzmuziek is er maar één bandleider die het onderscheid heeft dat zijn orkest nog steeds uitverkochte concerten geeft over de hele wereld, met leden die hij persoonlijk heeft gekozen, gedurende meer dan 30 jaar na zijn overlijden. Pianist en bandleider William James "Count" Basie was en is nog steeds een Amerikaans instituut dat de grootsheid en uitmuntendheid van jazz belichaamt. Het Count Basie Orchestra, vandaag geregisseerd door Scotty Barnhart, heeft elke gerespecteerde jazzpeiling in de wereld minstens één keer gewonnen, 18 Grammy Awards gewonnen, opgetreden voor Kings, Queens en andere royalty's, verscheen in verschillende films, tv-shows, bij elke groot jazzfestival en grote concertzaal in de wereld.
William James (Count) Basie (Red Bank, 21 augustus 1904 – Hollywood, 26 april 1984) was een AfroAmerikaanse jazzpianist, organist, bigbandleider en zelfbenoemd "Count of Jazz". Tot zijn bekendste nummers horen One O'Clock Jump and Jumpin' at the Woodside.
Een aantal jaren toerde Bill Basie in het vaudevillecircuit als solist en begeleider van blueszangers. In 1928 speelde hij bij de Blue Devils van Walter Page om vervolgens pianist te worden bij de Bennie Moten Band in Kansas City, Missouri. Na Motens dood in 1935 werd Basie bandleider en begon hij zich "Count Basie" te noemen. Met het nummer One O'Clock Jump werd hij nationaal beroemd. Tegen het einde van 1936 verhuisde hij met de band naar New York, waar het Count Basie Orchestra tot 1950 bleef. Het einde van de populariteit van de big band kwam in zicht, maar Basie vormde in 1952 desalniettemin een zestienkoppig orkest en bleef dat tot zijn dood leiden. Basie bleef trouw aan de Kansas City-jazzstijl en was van belang bij het levend houden van jazz met zijn eigen manier van pianospelen. Aan het eind van zijn leven was Basie aan de rolstoel gekluisterd, maar hij bleef optreden. Count Basie overleed in 1984 op 79-jarige leeftijd.
In Nederland was hij buiten de jazzliefhebbers bekend door het nummer "Splanky", dat als eindtune van het tv-actualiteitenprogramma Brandpunt werd gebruikt.